| Aantekeningen |
- Signe Marie Nielsen.
Haar moeder, Martha Birkegaard kwam van de boerderij "Birkegaard" in Hasselager, een klein plaatsje ten zuiden van Arhus op Jutland in Denemarken. Deze boerderij was al generaties lang in het bezit van de familie. Martha had drie broers waarvan er één, Thorvald, de boerderij overnam en later over deed aan zijn zoon Christiaan. Christiaan is dus een volle neef van Signe.
Dit is ook de boerderij waar Gunhild in 1959-1960 een jaar gewoond heeft. In de jaren '70 moest de boerderij wijken voor industrie.
Signes vader, Niels Soerensen Nielsen, kwam van een boerderij in Oesterby. Niels was de tweede zoon uit het gezin. Zijn oudste broer Mikael zou oorspronkelijk het bedrijf voortzetten, maar deze verloofde zich met een enig kind van een boer in de buurt. Voordat zij konden trouwen overleed dit meisje en kreeg Mikael de boerderij van haar ouders. Hij was echter geen boer in hart en nieren en daarom heeft zijn zuster Benedicte, faster Bent, met haar man Hans Birkegaard deze boerderij voortgezet. Na een aantal jaren hebben ze de boerderij geruild voor de familie boerderij in Oesterby. Niels, die geen interesse in het boerenbedrijf had, werd koopman en later boekhouder. Mikael werd directeur van de bank in Arhus. (Landbosparkassen).
Signe werd in Tranbjerg geboren. Toen zij ca. 12 jaar oud was gingen haar ouders uit elkaar en verhuisde zij met haar moeder naar Arhus, terwijl haar vader een kruidenierswinkel in Oerting begon. Signe volgde de middelbare school en daarna een administratieve opleiding. Signe werkte op een oliefabriek in Arhus. Toen zij 26 jaar was overleed haar moeder, oude brieven laten iets van zelfmoord doorschemeren.
In 1934 ging zij naar een zomercursus op een volkshogeschool in Engeland waar zij Robert Heeringa uit Nederland leerde kennen. Enkele jaren bezocht en ze elkaar over en weer en van het een kwam het ander en er werd getrouwd in 1939. In Tranbjerg vond op 8 maart 1939 het kerkelijk huwelijk plaats en twee dagen later het burgerlijk huwelijk in het stadhuis in Hengelo. Daarna nog een keer een kerkelijke inzegening in de doopsgezinde kerk in Hengelo omdat Roberts vader, Gerrit Heeringa, dominee in Hengelo was .
Robert was tuinbouwkundige maar omdat er in de crisis jaren weinig werk voor hem was kon hij niet in hun onderhoud voorzien. Zij verhuisde daarom naar De Haag waar Roberts vader een bibliotheek voor hen kocht. Eerst in de Van Deventerstraat in de binnenstad en later, toen Roberts vader in 1940 met emeritaat ging en zijn ouders besloten ook naar Den Haag te gaan wegens de dreigende oorlog, werd de bibliotheek aan de Aronskelkweg voortgezet. Dit samenwonen met twee gezinnen ging enige jaren goed om dat Gerrit Heeringa een man was die de vrede kon bewaren en de vele wrijvingen wist op te vangen.
De oorlog was inmiddels uitgebroken en Signes vader in Denemarken werd ernstig ziek. Het was echter onmogelijk om in deze tijd naar Denemarken te reizen om hem te bezoeken. Net na de oorlog, in juni 1945, kwam hij te overlijden.
Later in 1945 zag zij kans met een open vrachtauto naar Denemarken te reizen. Hierbij liep zij pleuritis, longvliesontsteking, op en zij kwam hier door tot voorjaar 1946 in bed te liggen. Antibiotica bestond nog niet voor de gewone mens. Om weer helemaal op krachten te komen ging zij samen met Gunhild naar familie in Denemarken. Bij terugkomst sprak Gunhild, drie jaar oud, alleen nog Deens.
Signe heeft haar vader dus nooit meer gezien wat haar erg heeft aangegrepen. Zij heeft diverse keren rustkuren moeten ondergaan om dit verlies te ve rwerken.
In januari 1943 kregen Signe en Robert een dochter Gunhild Benedicte. De ouders waren hier erg blij mee ondanks de moeilijke oorlogsjaren. Helaas kwam vader Gerrit Heeringa in september 1943 te overlijden. Op zijn sterfbed liet hij Robert beloven altijd voor zijn moeder te zullen zorgen en aan gezien hij een zeer plichtsgetrouw persoon was deed hij dat vol overtuiging hetgeen het huwelijk niet ten goede kwam. De bibliotheek liep in de oor logsjaren goed, maar direct daarna kwam de klad erin. Mensen hadden weer geld en andere dingen aan hun hoofd. Tijdens de oorlog werden de boeken wel gebruikt om boodschappen door te geven t.b.v. de ondergrondse beweging. De bibliotheek werd enige tijd na de oorlog verkocht en Robert ging bij bureau Landbouwherstel werken. Aangezien hij een zwakke gezondheid had, bleef zijn moeder zich erg met hem bemoeien. Dit leidde regelmatig tot spanningen tussen Signe en haar schoonmoeder omdat Robert meestal de kant van zijn moeder koos. Dit ging zo door tot 1956 toen een scheiding van tafel en bed uitgesproken werd. Signe verliet met haar dochter de Aronskelkweg en ging op kamers wonen bij een heer alleen, de heer Slotemaker, waar zij de huishouding verzorgde. Zij deed er nog iets in de bejaardenverzorging bij om toch een inkomen te hebben. Toen de heer Slotemaker ging trouwen, moesten moeder en dochter deze woning verlaten. Na een half jaartje bij ds. Hylkema in de Hofzichtlaan gewoond te hebben huurden zij twee kamers aan de Galileistraat. In die tijd werkte zij als administratief mede werkster bij het hoofdkantoor van de PTT in Den Haag. Een volle neef van Robert, Christiaan De Moor, had hierin bemiddeld. Begin 1957 verhuisden Robert en zijn moeder naar Delden. Zijn moeder naar een particulier bejaardentehuis en Robert ging op kamers wonen aan de Benteloseweg. Zijn nierziek te verergerde en er bestond in die tijd nog geen nierdialyse waardoor hij 1958 overleed. Hij werd begraven op het kerkhof in Delden.
Signe bestelde een grafkrans bij een bloemist in Hengelo die ze nog van voor de oorlog kende. Deze bloemist, Martin Meijer, huurde destijds een deel van de tuin van de pastorie van ds. Heeringa. Het toeval wilde dat de vrouw van Martin Meijer ernstig ziek was en enkele maanden later kwam te overlijden. Kort daarna zocht Martin contact met Signe wat uitmondde in een relatie en een huwelijk in 1959. Signe en haar dochter verhuisden naar Hengelo naar de Anninksweg waar Meijer een kwekerij / bloemenzaak had. Martin had drie kinderen waarvan er nog twee thuis woonden. Door dit huwelijk ging het oorspronkelijke plan van Signe om met haar dochter terug naar Denemarken te gaan niet door.
Martin en Signe zouden het goed gehad hebben echter het huwelijk werd door de kinderen niet bijzonder geaccepteerd. Martin had een driftig karakter en daardoor botste het vaak met de Meijerkinderen.
Begin 60-er jaren waren alle kinderen het huis uit. Signe hielp met veel plezier in de bloemenzaak omdat zij erg veel van bloemen hield. Signe en Martin hebben nog enkele reizen naar Denemarken gemaakt. Zo hebben ze nog en kele fijne jaren samen gehad. Helaas werd Martin ernstig ziek. De Zaak werd noodzakelijkerwijs verkocht. Zij verhuisden naar de Kortenaerstraat en niet lang daarna werd Martin hulpbehoevend en werd hij opgenomen in het verpleegtehuis, Dr. Borsthuis, in Hengelo. Hier heeft hij een jaar of drie gelegen totdat hij in 1969 op 72 jarige leeftijd kwam te overlijden. In de verpleeghuisjaren bezocht Signe Martin dagelijks waarvoor ze twee keer een half uur moest lopen. Fietsen deed zij niet. De laatste drie jaar was Martin volledig verlamd en kon ook niet spreken maar Signe had altijd de indruk dat hij alles begreep wat zij vertelde. Na het overlijden van Martin bleef Signe aan de Kortenaerstraat wonen. Het huis was van de Meijer kinderen, maar Signe had hiervan het vruchtgebruik.
Signe, die pas 58 was, was erg actief in diverse organisaties. Zij was gids voor kinderen bij het IVN, zij was actief bij de Natuurhistorische vereniging en behept met historische kring "Old Hengel". Zij borduurde veel voor de jaarlijkse bazaar in Rotterdam van de Deense kerk waar zij dan ook n aar toe ging om te helpen.
Bijna ieder jaar ging zij wel een paar weken naar Denemarken om haar familie te bezoeken. Zij maakte dan tevens van de gelegenheid gebruik om diverse musea in Denemarken te bezoeken. Zij had altijd belangstelling voor van alles en nog wat. Soms vertelde ze de familie dan maar liever niet dat zij in Denemarken was om zodoende meer tijd voor zichzelf te hebben.
De woning in de Kortenaerstraat was zonder comfort. Geen douche, geen centrale verwarming en dus in het geheel geen verwarming op de bovenverdieping. De kolenkachel werd op aandringen van Gunhild al eerder eens vervangen door een gashaard. In mei 1989 verhuisde zij, op aandringen van haar dochter en schoonzoon, naar een modern appartement aan de Bornsestraat in Hengelo. Dit was een prachtige woning waar zij tot haar overlijden in 1992 met plezier heeft gewoond.
Gunhild B. Tamboer-Heeringa (2002).
|
1910 - 1992 (81 jaar)
: Adres
: Locatie
: Stad/Dorp
: Gemeente/Graafschap
: Staat/Provincie
: Land
: Nog niet ingesteld![Heeringa, Robert Jacob Christiaan-Nielsen, Signe Marie [verloving]](photos/Heeringa/thumb_Heeringa%20Robert%20Jcob-Nielsen%20Signe%20Marie-verloving%20.jpg "Heeringa, Robert Jacob Christiaan-Nielsen, Signe Marie [verloving]")
