In 1748 ging er een golf van onlusten door de Republiek. Verscheidene hervormingen werden geëist, onder meer op het terrein van de belastingen. Op 1 juni 1748 moesten de Friese Staten besluiten tot afschaffing van de “verpachte middelen” en de vijfde van die maand werd reeds besloten, dat daarvoor in de plaats zou komen een “quotisatie”, een belasting naar draagkracht. Hier bleef het eerst bij want men had er geen idee van hoe zoiets uitgevoerd moest worden. Men greep daarom naar het middel van de prijsvraag: op 11 september 1748 loofden de Staten 200 zilveren ducatons uit voor het beste voorstel. Er kwamen 22 inzendingen binnen waarvan er uiteindelijk 3 bruikbare suggesties bevatten.
Eén van de suggesties was om bij de vaststelling van de hoogte van de heffing, de gezinsgrootte mede in aanmerking te nemen. Dit idee was afkomstig van de Franeker hoogleraar N. Ypey die van de Staten prompt de opdracht kreeg om de normen voor de quotisatie verder uit te werken en het aandeel van elke stad en grietenij te bepalen. In de 18e eeuw was het uiteraard onmogelijk voor de overheid om belastingen centraal te innen en derhalve werd vooropgesteld dat elke stad of grietenij zijn aandeel koste wat kost moest opbrengen. Meer mocht wel, minder niet.
In elk dorp en elke stad werd een commissie in het leven geroepen. Voor die commissie moesten alle gezinshoofden verschijnen om op te geven hoe de samenstelling van hun gezin was (aantal personen beneden en boven 12 jaar) en over welk vermogen en inkomen men beschikte. In de praktijk werden ook bijna altijd de beroepen opgetekend, hoewel dit niet voorgeschreven was. Gealimenteerden (bedeelden) waren van de quotisatie vrijgesteld; in veel gevallen zijn hun namen dan ook niet opgeschreven. De optekening der gezinnen had plaats in de eerste twee maanden van 1749 en de meeste van de zgn. Quotisatiekohieren zijn bewaard gebleven.

In de 18de eeuw was Ferwerderadeel een grietenij met elf dorpen en in totaal 3046 inwoners, waarvan Hallum met ongeveer 1000 inwoners het grootste was. Onder ditzelfde dorp ressorteerden ook gedeelten van twee buurtschappen, namelijk Bartlehiem en Oude Leije. Van de overige dorpen waren er vijf die nog geen 100 inwoners telden. Ferwerd telde 181 gezinnen met in totaal 725 personen waarvan 524 boven 12 jaar en 201 onder 12 jaar.
De invoering van de quotisatie heeft in Ferwerderadeel zeer veel moeite gekost. De optekening van de gezinnen werd weliswaar snel voltooid, eind januari 1749, maar toen de aanslagen in juni werden opgelegd bleek dat het totaal slechts 20.423 caroligulden* bedroeg. Daarmee was men wel heel fors onder het door prof. Ypey uitgerekende quotum van 24.184 caroligulden gebleven. De ontbrekende 3.761 werden vervolgens mét aanziens des persoons omgeslagen, dus het ene gezin wel en het andere niet.

In het Quotisatiekohier van Ferwerderadeel staan 61 gezinshoofden vermeld met een familienaam. Dit zijn veelal personen met - enig - aanzien zoals de grietman, predikanten, schoolmeesters, chirurgijnen en gegoede boeren/burgers. De overige gezinshoofden hadden geen familienaam maar worden met voornaam en patroniem genoemd. De meesten waren arbeider of werkman die het in het algemeen niet breed hadden.

* Het noteren van geldbedragen geschiedde destijds in caroliguldens (genoemd naar Karel V), stuivers en penningen.
    Een stuiver had de waarde van 16 penningen terwijl de caroligulden 20 stuivers waard was.

Quotisatiekohier van Ferwerderadeel: