En dan de Narwal, wiens gedraaide hoorn bij het mannetje wel drie meter lang kan worden. Die hoorn werd vroeger geassocieerd met een paard, de eenhoorn. In het Fries Museum ligt ook zo’n hoorn.
In vroeger eeuwen werden die aangespoelde beesten natuurlijk als enorme monsters gezien. Strandvonder en meester van de visafslag Adriaan Coenen maakte er eind 16e eeuw fantastische tekeningen van die in het Walvisboek (volgens mij nog steeds in de aanbieding) gepubliceerd zijn bij de Walburg Pers, evenals zijn Visboek (die geheel online staat).
Er hangt in Naturalis ook een prachtig oud schilderij uit 1606 van een potvisstranding in Brouwershaven. De potvis is nog eens relatief extra groot afgebeeld waardoor de mensen nog meer geïmponeerd zullen zijn geweest.
En niet alleen het verleden wordt behandeld, er staat ook een computer met webverbinding naar de site van http://www.walvisstrandingen.nl/ Ik was verbaasd dat alleen al in 2011 (en het is nog maar half maart) al 70 meldingen van strandingen op Nederlandse stranden zijn gedaan. Nu zijn dat met name bruinvissen, een kleine soort dolfijn, die blijkbaar weer in grotere getale in de Noordzee voorkomt. Maar ook gewone dolfijnen en zelfs ooit een beloega (1919, IJmuiden).
En iedereen weet nog wel de jonge Orca (Morgan) die vorig jaar in de buurt van Lauwersoog rondzwom. Die leefde nog en werd in Dolfinarium Harderwijk weer opgelapt. Blijkbaar wordt die niet weer vrijgelaten of houden ze die binnen vanwege de commerciële belangen (extra bezoekers)?